වෙසක් උත්සවය හා පෘරවිඩ ලාංකියන්ගේ ජෝගි නෑටිම

ඊයේ සවස් යාමයේ දුටු සිත කල කිරවන දර්ශන පෝලිමක් නිසා මට මෙම ලිපිය ලියන්න හිතුනේ. ඉන් අනතුරුව බ්ලොග් අවකාශයේද මේ ගෑන ලිපියක් මම දුටුවා, දෑන් දෑන් වෙසක් උත්සවයද පොශි වී ඇතයි මට සිතේ,ඉයේ දුටු වෙසක් බලන්න යන උදවිය දුටු විට කෙලින්ම මට මතක් වුයේ,අපි බිග් මෑච් එක බෑලු අකාරයයි.බොහෝ දන්සල් අසල බොදු ගී වෙනුවට තිබුනේ මහා හඩින් කරන කුනුහරුප ලතෝනියකි.දන්සලක් කිරිම යනු දානයක් දීමකි,දානයක් දිමේදි සිතේ තිබිය යුතු ගුනාංග කිසිවක් වර්තමාන දන්සල් වලට සහබාගිවන පුද්ගලයන් තුලනම් දක්නට නෑත.
වෙසක් බලන්න යන අය ඊට එහාය,බෞද්ධ දර්ශනය තුල ඇති වාචික හා මනසික සංවරය ඔවුන් තුලින් ඉහින් කනින් බේරේ. වෙසක් දවස තුලවත් සංවර ඇදුමකින් සෑරසි කය-වචනය පාලනය කරගෙන දර්මය අසුරු කිරීම වෙනුවට විදි බෑස ජෝගිනෑටිම තුලින් සෑබෑ බුද්ධ ජයන්තියක් අර්ත ගෑන්වෙදෑයි නෑවත සිතිය යුතුය.
නමුත් සෑබෑතත්වය මෙයයි,සමාජය වෙසක් කියා ඉල්ලන්නේ මෙයයි,කෙසේ නමුත් අනාගතයේදි අපි අතිතයේ දුටු ආකාරයේ බොහොම සිත් පහන් කරවන,වෙසක් උත්සවයක් නම් දකින්නට නොලෑබෙනු ඇත.ඒ වෙනුවට මුදල් මත පදනම් වු විදි බෑස ජෝගි නටන අමුතුම සංස්කෘතික හා ආගමික (ආගමික දැයි නැවත සිතීමට කාලය එලඹ ඈත) උතසවයක් වනු ඇත.