ජිවිතයට වඩා අපේ ඇත්තන්ට වටින පුකට සෑප දීම......

ඊයේ හවස දුටු සිද්දියක් නිසා මට මේ කතාව ලියන්න හිතුනේ,ඉතාම අවසනාවන්ත ලෙස තරුනියක් මරදාන දුමිරිය ස්තානයෙදි දුමිරියට(ගාලු කුමාරි) යට වී ජීවිතයෙන් සමුගත්තා.ඇත්තටම හෑප්පිච්ච එක නම් මම බලන්න ගියේ නෑ මොකද මට එවෑනි දර්ශනයක් බෑලීමේ හෑකියාවක් නෑති නිසා.මුලින්ම කියන්න ඔන ඒ ගෑනු ලමයා නෑති වුනේ නම් හදිසියේ කොච්චියට නගින්න ගොහින් නම් නෙමෙයි.මට දෑනගන්න ලබුනු විදියට ප්ලෑට් ෆෝම් එකේ කෝච්චිය එන පෑත්තේ අයිනටම වෙන්නට තමා මෙයා ගිහින් තියෙන්නේ අවාසනාවකට එන්ජිමේ සාරිය පෑටලිලා රේල් පාර පෑත්තට තමා වෑටිලා තියෙන්නේ.
මේක නිසා මත මතකයට ආපු තව පොඩි කතාවක් තියනවා.අපිට බෑජ් 2ක් විතර පහල බෑජ් එකක මල්ලි කේනේ කොටිවෙදි අදින කෝච්චියට නගින්න ගිහින් වටුනා,




දෑන් ඉතින් තේරෙනවනේ මම කියන්න යන්නේ මොකද්ද කියලා.අපේ උන්දෑලට ජිවිතේට වඩා පුක ලෑල්ලේ ත්බා හෑනීම වටිනවා.මේක ගොඩක් සුලබ දර්ශනයක් හවසටයි උදේටයි ස්ටේසමකට ගියොත් එකේක්ගේ කර උඩින් පාගාගෙන හෝ ගොස් සීට් එකක් අල්ලා ගෑනීමයි වටින්නේ,නෑතුව තමා ගේ ජීවිතය නෙමෙයි.මේවා ඉතින් අපේ උන්දෑලට කියා වෑඩක් නතිය,මොකද කොච්චි සංස්කෘතියත් ටිකක් අමුතු අයිටම් එකකි.දකුනේ එකේකුටනම් පාන්දර යන සමුද්‍රෙ හරි සාගරිකා වගේ ට්‍රේන් එකක අවනම් බලන්න තිබුනා.මොක වුනත් පුක සෑප දෙන්න අපේ බහුතරයක් කෑමතිය.ඉතින් ඒ අයට පුකට සෑප ගෑනීමට ඉඩ දී අවසාන වශයෙන් කෝච්චිය නෑවෑත්තු පසු මම ගොඩවෙමි.අසුනක් බොහෝ විට නොමෑතිය නමුත් අසුනක් වෙනුවෙන් මගේ ජිවිතය ඔට්ටු කිරීමට මම නම් කිසි විටකවත් ඉදිරි පත් වන්නේද නෑතිය.

අවසාන වශයෙන් ඊයේ මරදාන දුමිරිය ස්තානයදී අවාසනවන්ත ලෙස ජීවිතයෙන් සමුගත් නොදන්නා සොයුරියට නිවන් සුව පතමි.....

අවසාන අවසාන වශයෙන් එක් යෝජනාවක් කිරීමට කෑමෑත්තෙමි....කෝච්චියේ ඇති සියලු අසුන් ටික ගලවා දෑමුවේ නම් ඔය පුක් උණ කාරයෝ සියල්ල බොහොම සාමදාන විදියට කෝච්චියට ගොඩවනු ඇත.......අඩුම ගානේ තමා ගේ ජීවිතයේ වටිනාකම් තේරුම් ගත්තේ නම් වැදගත්ය.......